bir zamanlar deliydim ben dağların eteklerinde
rüzgardım, eserdim ağaçların gölgesinde
divaneydim toprağa, avuç açardım gökyüzüne
bir damla yağmur için, dualar ederdim Rabbime
bazen de sessizdim, inerdim hayatın derinliğine
mutluydumi, umutluydum bir zamanlar
derdime sarıldığım tek bir günüm olmadı hiç
güleçti yüzüm,sayfalarca güldüren suretim vardı
tarifi vardı gözlerimde,şiirler yazardım yüreğimde
resimler çizerdim
hayatı, yaşamı, sevinci anlatırdım kalbime
biraz ondan, biraz da bundan bahsederdi usulca
sahile vuran umutların yaşama sevinciydim ben
hak edeni içime aldığım, fakat hak etetmeyen
ve saysan beş paraya isabet etmeyen insanların da
sınır dışı duygularıydım ben
çizdiğim her resimde bir mutluluk vardı
ve hep yaz kokardı sıcaktı mevsimlerim
bir fincan kahvesini içtiğim sabahların güneşiydim
sonsuzluktu, ucu bucağı yoktu düşlerimin
çünkü sen yoktun, mutluydum be sevdiğim
farkındamısın, sana hala sevdiğim diyorum
ne mutlu değil mi?
oysa ben, seni değil,yerine ihaneti sevmişim
mutluydum bir zamanlar sen içime girene kadar
gelip de içimi karalayana kadar umutluydum
suçsuzdum ben, ihaneti tanıyana kadar
girene kadar içime, gözyaşı dökmezdim, ağlamazdım
çok ama çok mutluydum, umutluydum sevdiğim
bir zamanlar ben çok mutluydum
can diye seni sevene kadar
kalbimi söküp de sana verene kadar
mutluydum ben, sen diye, yerine birini sevene kadar
mutluydum be sevdiğim
mutluydum bir zamanlar..
.
.
.
Mawish
.
.
.
BİR ZAMANLAR – Mawish Şiirleri