Ayazda kalan günlerim olmuştu,
Çoğu kez,
Yorgansız soğuk ve buz tutmuş yalnızlık,
Ne yana savursa kısmetsizlik
donmaya alışıktı,
Yıldızlı gökyüzünü hançerleyen bir zebani gibi,
Top yekün siliverirdi hayallerimi.
Kim bilebilir belki bitmeyecek,
Belkide çok yıllar sonra bitecek diye,
Az sayılsada umudum vardı,

İçim çoğu zaman boşluğa düşmüş,
Sancıyan yaraların yürek yakan kasabasında uykuya dalmıştı,
Ve her gece kan delmemiştim ocakta,
Çay niyetine,
Sonra Yanlız içimişim hiç düşünmeden,
Güzeliğine bakmadan ömürüm,çirkinliğine adamışlığıma kanmışım,
Öylede yanmışım,
Desin dünya durmuş,
Kıyamet kopmuş,
Öyle kaptırmışımki kendimi,
Sanki yeni doğan mahsun bebe günahsız kıyametle nasiplenmişti,

Günaha yeltenmişim yıllarca,
Ellerimde hep bir şişe konyak,
Sabahları,günleri hata geçeri demlemişim,
Hiç günahdan korkmadan,
Cehennem ateşinden yanmayı düşünmeden,
Yanlız soğuklara alıştırmıştım kenidimi,
Kesesi boş,cebi delik hayırsız yalnızlıklar,
Öylede mutlu olmuşum mutsuzluklar içerisinde,
Taki bir meleği görünce

M,Kılıçel