Şiirde imge ile işbirliği yapan betim ve tanımın kattığı edebi güç bazı şairlerce pek önemsenmez, hatta gücü yadsınır ama bizce bu işbirliği dizelerde şimşek gibi çakıp ışığı kalıcı olan çok etkili bir şiir örtüsüdür..

Bir sakallı sokak münzevisi, sakalı buz tutmuş halde paltosuna ev sıkıştırıyor.
Bu fotografik dize PALTOSUNA BİR EV SIKIŞTIRIYOR KARŞIDA SAKALI BUZ TUTMUŞ BİR İHTİYAR dizesiyle şiire hayat katıyor. Sonra orada birkaç aç kedi ve karda bir avuç buğday hatırına şarkılarını söyleyen kuşlar… Eriyen kar gibi hayatı eriten çocuklar………. Şiirin bu bölümü öyküsel yaklaşımın şiirde doruğa erişen gücüdür bizce. ……………..Bu bölüm gönlü radar kişilerce kim bilir kaç kez okundu?..............................Kar yağışında GÜN UYKUYA DALMIŞ, GÜNEŞ RÜYA GÖRMEKTE…. Dizesinde amiyane vay anam vay diyor insan hayranlıkla….. Kar yağarken güneşin pabucu dama atılmış, gün ve güneş uykuya dalmış.

Güneşin hiç bu kadar onuruna dokunacak hoş bir dize okumamıştım
Özlemler mum olarak yıldızlarda ateşlenmiş… Sonra buruklaşmış bir yüreğin kardaki hallerinin duyarlığı……………Kar beyazında yalnızlık, o altıgenin büyüsünde büyüyen özlem…. Hep bahar çiçekleri elçi olacak değil ya, kar taneleri de yüklenilen bu işlev ile görevini şair sayesinde tamamlıyor……………

Çığ ve ağır yük eşleştirilmesi, ölçümleme olarak görülen kendi ağırlığının kırk elli katını kaldırabilen karınca olarak verilmesi, yoksunluklar ve yaşanacak olan ömrün nasıl geçeceğinin şaşkınlığı dağ eteklerine yapışmış dumanımsı bulutlar denli cazibeli ve etkili yansıtılmış….. Bahara kalan umutlar, yersizlik, onsuzluk… ve kar.. Kar nasıl da şiirin duygu fonu oluvermiş. Kar duyguları böyle beyaza boyarmış. Bize kalan şaire takdir ve tebrik