Ömür dediğin ney, bir akşamüstü,
Kısacık derlerdi, neler sığdırdık.
Kaderi yaşar insan, sanma küstü,
Aklı fikri, nefsimize çaldırdık…

Şen şakrak insan, şeytanla kol kola,
Kork son nefeste, ahval nice ola.

Vahdetin dibine yaktık ateşi,
Hasetle kinlendik, vurduk kardeşi.

Her öğüne çeşni, gıybet ve yalan,
Kul hakları, rızkın oldu Müslüman.

Gönül açtın bir kaşık suda boğulursun,
Kin yüklenmiş dosttan, Allah korusun.

Ağladık tövbede, inşallah aydık,
Yalandan dümeni, vuslata kırdık.

Adaletin hükmü, farklı herkese,
Sen hep haklısın, dolu ise kese.

Çalan, herkesi hırsız sanırmış,
Doğrular, âlemde yalnız kalırmış.

Ne sabırlar saklar, gönül içeri,
Kan deryasında boğar, dost hançeri…

Eğit ki, fıtrata uygun insanı,
Yalan cennete döndür, kabristanı.

Bir an var mı, secdede olmasın baş,
Cepte yok mu, şeytana bir tane taş..

İnsansan, beli edersin mayandan,
İnsansan kork, Allah’tan korkmayandan...
Ocak-2015-Arifiye