Ya adalet ya zulüm dağıtılır,
Makam kor ateş, diye anlatılır..

Adil olmak zormuş, taşıyamıyor baş,
Sevmedik düşman, sevdikleri paydaş.

Dürüstler sevilmez, doğrular suçlu,
Zalimde makam çomağı pis uçlu...

Postu serdi, kamu ’ya yelken açan,
Arkalı, yan gelip hizmetten kaçan.

Gelmiş gitmiş, aynı tas aynı hamam,
Hak davada neymiş, saltanat tamam.

Yapanın elinde kalıyor her iş,
İş açma başa, yatanın işi iş.

Kirlenme moda, çok yüzlü her yerde,
İnmiş pak sözlerle, gözlere perde…

Baba çiftliği, sanki koca makam,
“Secdeli Alın’mış, kesermiş ahkâm.

Adam tipe göre, falını okur,
İçinde fitne, kaynar fokur fokur…

Yeni sistem, bunlarla mı gelecek,
Bunlar beytülmale, asalak böcek…

Yeni nesiller gelmeli pir-ü pak,
Bir rejim ki işte, bir sürü kaypak.

Haklı haksız var, kalmaz ortada hak,
Unutuldu iş hayatın da ahlak.

Art niyetlere veriyor cesaret,
İlk geleni haklı bulan adalet.

Tedavi gecikti mi, büyür yara,
Zulüm bulaşırmış, tüm uzuvlara…

Maya çürükse, bozulur kimyası,
Edenin bir gün, kararır dünyası.

Şaşarsın çıkar ya, bir deli Bekir,
Dile geliverir, eteklerde kir.

Biri dur desin, ayak yere değsin,
Cürmün ne, kim kalmış, sen neysin…
Mart-22 -2015-arifiye