0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
632
Okunma
Hani ilk yürümeye başlar ya
Bir çocuk
Öylesine korkak
Öylesine mutlu
Düşmeleri vardı
Yürümeyi öğrenmesi vardı
Bir çocuktum
Aşkıma
Uslanmazdım
Ben koşardım gülüşlerine
Soğuk bir akşamda
Sığınacak yer ararsın Ayazında kalıp
Ölmemek için
İşte öylesine sığınmazdım
Sahipliğine muhtaçtım
Hep öyledir aslında
Sarılmaktır o şefkatli
Kollarına
Ellerini tutup geçmekti
O ötedeki varılmak istenen
Umutlara
Varmaktı seninle
Engelleri görmeden
Düşüp kalkmalara aldırmadan
Gözlerine bakıp
O gül yüzünle
AŞK’ın sarhoşluğu ile
Değil
İnandığın umut gibi
Hedeflediğin davan gibi
Engellere körelmek gibi
Almaktı beni
Acılarla, sevinçlerle
Almaktı beni
O yığıntılar altından
Ellerinle devam etmekti
Şimdi yürümek
Yarın koşmak için
Umutlarımıza
...Hakan Kumcular...
5.0
100% (1)
