içimdeki kar yangınları döner tipiye
gözyaşlarım akar sel olur niye
gelmez bahar bitmez kara kışlarım
söyle nerde oldu benim yanlışlarım

güler eller hazan zamanı
karıştırır eldeki ot ile samanı
bulamazsın benim gibi seveni
kır ayağından prangaları at içindeki isyanı

kuşlar döndü bir bir yuvaya
bir haberi bile çok gördün bana
gözümdeki yaşlar yetmez mi sana
bu kadar mı vurdum duymaz yüreğin

artık ümidimi kestim gelmeyeceksin biliyorum
gözyaşlarımı da elimin tersiyle siliyorum
rüyalarıma da girme ne olur istemiyorum
içimdeki seni yavaş yavaş öldürüyorum

bittik artık birbirimizde
tükettik aldığımız son nefeside
karıştık hiçlere
son buldu aşkımız yok yere
savruldu gitti esen yele

eser mi rüzgar tekrar bu yöne
getirir mi seni bana yine
söyle hangi martı kanadındasın
yoksa biten aşkımızın hicaz makamı mısın
bırak dokunma yaram kanasın ...


Refik
10 . 01 . 2015
İstanbul