beklemek yada hızla geçen zamanlar
iç ses kanamasında yolunu kaybeden yeni duyuş
beyaz ve anlamsızsa

kendime söyleyemediğim
karşısına kurulup başka biri gibi devam eden
unutulup azalan
aniden hatırlanan
yer değiştirmiş iki aslın
asılsızmış gibi davranması

elin sana aittir gezdirirsin onları
kimi zaman eyvahlarla böyle istemsiz
yüzünü sıvazlayan inanma çabası
küçük bir söze sığdırılabilir belki

sabrın derinliği üşümemek için yapılmış değildir
dayanmak ve boyun eğmek zemininde yol alan yeni olasılıklar
tamamlanması gereken uzun kaidelerdir

biriken sevgilerin yüceldiği doruklar
günü gelince uçurumlardan yuvarlanacak
acıyacak kanayacaktır

sadece sonsuz vuslat için
sadece sonsuz hicran için mi değişiyorduk
bu çok yorulmuş ağzın bildiği bir şey değil
yüzleşirken hislerimizden sağmaya çalıştığımız hakikat
anlamsızca son bulacaktı karanlığın dilinde.