Ben Muhammed, 1996’da doğdum.
Mahlasım Münzevİ.
Doğar doğmaz göçebe yaşam tarzına alıştırıldım.

19 yıldır göçer dururum
Tokat şehri içerisinde.
Doğdum doğalı kiracıyım
Hem maddi hem manevi...

Soyadıma gelince;
X deyivereyim.
Kendini Malcolm X gibi hisseden herifin tekiyim.
Bu yaşıma kadar nasıl yuvarlandığımı
Tam olarak bilmiyorum.
Merak etmeseniz de anlatayım:

3 yaşımdan önceki hayatımı hatırlamıyorum.
Anneme sordum, gülerek:
’-Göçtük durduk işte!’ yanıtını verdi.
Sonrasında Topçubağı mahallesinde
Yukarılarda bir yerlerde

Bahçeli, güzide bir evde dinlediğim şarkılar...
Ciguli modaydı o zamanlar.
’Çalgıcı garısı Binnaaaaz...!
Kumarcı garısı Binnaaaaz...’
Geçenlerde de vefat etmiş.
Allah rahmet eylesin.

Bir deprem hatırlıyorum: Marmara Depremi olmalı
İnsanlar enkaz yığınlarından güçlükle çıkarılıyordu.
Binlerce insan vefat etmiş.
Annemden aldığım bilgilere göre.

Bir traktör göçü aklıma geliyor.
Topçubağı’nın bayırını iniyorum
’Dar Çay’ denen eski Tokat evlerinin
Yukarı tarafına göçüyorum.
Bir önceki ev gibi bahçeli,
Oyun oynamak için elverişli.

Mahallede ’Deli Ömer’ denen biri var.
Herkesin bisikletini çalıyormuş.
Benim üç tekerlekli kırmızı bir bisikletim var.
Sürmeye kıyamadığım.
Bir sabah uyanıyorum, bisiklet yok.
Deli Ömer çalmış olmalı.
Eee sürmeyenin bisikletini sürerler tabi...

Şimdiki çocuklar bilmezler, o zamanlar
Dokuztaş, saklambaç, yakalamaç, mahalleler arası maç
Ne günlerdi beee!
Daha dün gibi aklımda.

Şimşek çakınca şehadet getirip eve koşuverdim.
Koşarken dizim üstüne evin eşiğine düşüverdim.
Çok kan akmıştı dizimden.
Düşe kalka büyüyenlerdenim ben.

Bir sabah yine uyanmışım.
TRT2’de haberlere bakıyorum.
Bir tane uçak ’İkiz Kuleler’ denen
Amerika ekonomi binalarını jilet gibi geçip gidiyor.
İki bina tamamen yıkılınca
Binlerce insan ölmüş oluyor.
Bu olay müslümanlar üstüne kalıyor.
İlluminati’nin yaptığını büyüyünce anlıyorum.

Bir bayram sabahı kendimi kaybolurken buluyorum.
Allah’tan, Tokat Kalesi var şehrin ortasında
Matematiğim kuvvetli o zamanlar.
Bine kadar sayabiliyorum.
Kaleye bakarak evin yolunu buluyorum.

5-6 yaşlarındayım o zamanlar
Yine göç ediyorum.
Tokat ayağımızın altında denen bir eve
Gıj Gıj Dağı’nın eteklerinde bir yere
İki oda bir salon
Hemi de bahçeli.
Hoplamaya zıplamaya çok mekan var.
Akrabalarımız korkarlar o evden geçerken
Bazı bazı akşamlar.

9 yaşımda o evde sünnet oldum.
Tahta masa ve sandalyeler vardı.
Şimdi hiçbiri kalmadı.
İşte o yaşlarda çıktım dağa
Yanlış anlaşılmasın
Kozalak toplamaya...

Kendimi bildim bileli
Okula yürüyerek gider gelirim.
Ara sıra öğretmenlerim görürlerse alırlar işte.
Ne de olsa onların altlarında arabaları var.

Altımı hiç ıslatmadım
Bu zamana kadar.
Kış gelince
Eve altım yaş gittiklerimi saymazsak.

Göçmeye devam, kiracıyız dedim ya...
Bu sefer okula iki dakika evimiz.
Yanı başımızdadır Bakkal Halil Emmimiz
Veresiye veresiye kiracıyız ölesiye...

Ben de boş durmayı sevmeyenlerdenim.
Yazları simit satar
Eve bir nebze de olsa katkı veririm.
Sepetim boyumdan büyüktür.
Valla büyüktür.
Çocukken sırtıma aldığım
Koca bir yüktür.

Yanlış hatırlamıyorsam 10 yaşımdayım.
Saddam asılıyor
Orta Doğu fokur fokur kaynıyor.
Bense her şeye rağmen büyüyorum.
Yazacaklarımdan habersiz büyüyorum.

Ortaokulda da içime kapanığım tabi
Sevdiğim kıza aşkımı
Bisiklet üstünde itiraf ediyorum.
Arkadaşımla mp3ümle takas ettiğim
Freni tutmayan siyah bisiklet
İtiraftan sonra, az önce bahsettiğim
Bakkal Halil Emminin kaldırımına tosluyorum.
Hiçbir şey olmamış gibi kalkıyorum ve
Evime erken gidiyorum...

Okul bahçesinde top oynuyoruz diye de dayak yiyorum.
Acıtıyor ufacık ellerimi
Haksız yere yediğim dayaklar, biliyorum.
Tv’de gavura ’One Minute!’ diyen
Bir başbakan görüyorum.
Bana ne başbakandan!

Ben yine kendimi göçerken buluyorum.
Okula yine yakın,
Hatta okul bu sefer ayağımın altında.
Bir sabah uyanıyorum
Belime kadar kar yağdığını görüyorum.
Aradan yıllar geçiyor
Kar yağmaz oluyor.
Ben kar görmez oluyorum.

Bir bakıyorum; kendimi lisede
Edebiyat dersinde şiir okurken buluyorum.
Normal bir öğrenciyim lisede
Liseden önce kendimi her dönem
Takdir alırken görüyorum
Lisede ’Teşekkür Belgesi’ni rüyamda görüyorum.
Bu matematik bizi kandırıyor hocam diyerek
Kandırmışım kendimi
Geç de olsa fark ediyorum.

Bir kıza aşık oluyorum
Şiir yazmaya başlatan bir kıza...
Onun da payı var elbet bu satırlarda
Muhtemelen O da aramızda.
Lise sıralarında, ders aralarında
Bazılarına göre o iğrenç sesimle kulak patlattım.
Türk Halk Müziği’nden Caza...

Lise de bitecek gideceğiz diyorum.
Yaş 20 olmamış ama yolun yarısı mı
Çeyreği mi eder?
Orasını Allah bilir.

Yıllar yıllar aynalar mı eski?
Yoksa yüzlerimiz eskidiğinden mi ekşi?
Hayat ne getirir bilinmez,
Göçer giderim.
Ön sözümü burada bitiriveririm...

-Münzevİ