Ufuk kasisli, yokuş, ömür çileyle dolu.
Güzellik heba olmuş, hainin sarmış kolu.
Pusulam sağlam anne, gösterir doğru yolu.
Uzaktan haber salsam, yalanı bilmem anne!

Dağlarıma kar yağdı, yanımda bir sen vardın.
Üşüdüm kara kışta, sıcak gönlüne sardın.
Başkası terk ederken, sen hakikatli yardın.
Suyu saman altına, bilirsin salmam anne!

Görünce rahatlarım, yorgun olsa bedenim.
Herkes üzerken beni, sen teselli edenim.
Gurbet elde yaşamı, sevmek için nedenim.
Uzakta bile kalsam, küskünlük ilmem anne!

Çiçeklerin açması, tatlıca bakışındır.
Küçücük bir kederim, senin kara kışındır.
Zifiri karanlığım, ukbaya akışındır.
Sen gidersen bu elden, ben rahat kalmam anne!

Senin yerin mi dolar, kadınların kadını?
Gamzelerim belirir, duyduğumda adını.
Tebessümünde gördüm, hayatın hoş tadını.
Hakkın emri bilirim, ahını almam anne!

Varlığın bayramımdır, yokluğun naçar acım.
İçimde ak güneşim, başım üstünde tacım.
Bir vakit darda kalsam, hep duana muhtacım.
Ne zaman gönlün alsam, gözyaşı silmem anne!

Yunusi bilir: Cennet ayağının altında.
Yakut hafiftir hile yapılmazsa tartında.
Çaresizdir karşında, pırlanta da altın da.
Bunu böyle bilirim, gaflete dalmam anne!

Ocak 2015, Simav
Yunus ÇETKİN