Kaçıncı kırılışıydı camdan kalbimin
Düştüm, kanadı her yanım, yine ayaklandım.
İsyan etmeden yazgıya,abad oldum yalan,da olsa

Kabuk tutmayan cerihamdan kan sızıyor yüreğime
Davacıyım artık ben, zalimlerin zulmüne
Git başımdan felek ,diyesim var sitemle
Lakin onun suçu ne,insanlık hak getire

Her geçen bir paye aldı benliğimden
Bir baktım,eser kalmamış ,tendeki kişilikten

Mahpusmuş vuslat meğer,
Tahliyesi mahşere kaldıysa eğer,
Güneş firardaymış,ay geceyi terkeder.

Korkuyorum,sabrım edebimi aşacak..
Nahoş cümleler , dile pelesenk olacak
Akşam karanlığında,caddelerde yalınayak
Aşifte edasıyla yürüyüp
Takma kirpiğim,koyu mavi boyalı gözlerimle
Nazar atarak etrafa öfkeyle
Naralar atıp, yanmamış sigaram kalem parmaklarımın arasında
Uzanan çakmak alevine eyvallah diyerek
Daracık pespaye elbisemi sıyırmak,kadınlığıma feveranla....
Ahhh sübyan bakışlar olmasa...

Bir nokta fer kaldı ayn nazarımda
Dağlayın gitsin, kapansın karanlığa

Sözüm olsun sana yalan dünya
Herkes artık kendisi kadar alacak benden ne varsa
Kendimden çok sevmem artık, aşkla kimseyi
Dünya yansa , değişmem artık bu gerçeği

Sende unut gitsin, yazdığım bu şiiri talihim.
Değer vermediğin bütün alışkanlıkları
Saymadığın kırılmalarımı, soluk bir izdüşümle kapat bitsin,
Söylemeye cesaret edemediğin ne varsa,
Yüzü olmayan bu surete anlat,içindeki çaresizliğe çıkış
Sonrasındaki keyfine dem olsun...............




Ne kadar çok seversen o kadar çok gider. Ve ne kadar çok özIersen bir o kadar daha gider.

Gitmek değildir acıyı iliklerine kadar işleten,vazgeçtiğini söyleyemeyen bir sevileni sevmektir...