Korku dagları sarmış,hapsolmuş umutlar zirvesine
Ruhumun kırıkları dağılmış eteğine
Akbabalar üşüşmüş, can çekişen yarıcan yüreğime

Sin/emde kanayan yaraya tuz basıyor ayrılık
Boğazıma hayasızca düğümlenen,nahoş hıçkırık
Çölün gece ayazında ,çığlık çığlığa yalnızlık

Sevda kazanında ,etim ayrılıyor kemiğimden
Dikenli teller çekiliyor her bir iliğimden
Solsa yüzüm,yansa parelense herbir yanım
yüreğim paramparça,dönmem asla sözümden

Benliğim yoluna adanmış kurban,
Dolmadımı intikam denen zalim urban
Yıllarımız yedi ayda oldu talan
Bitmedimi alevi kininin, canımı candan alan

Yılların hatırını yarınlara buladım
Sevdamın hayalini rüyalarda sakladım
Bazen nefse yenilip günahlara dolandım
Yalvarıp yakardımda ,sağır oldun duymadın


Günleri geceyle kundakladım,
Çatlayan dudağımı gözyaşımla suladım
Başım çatlayasıya senin için ağladım
El açtım yaradana hayrın için yalvardım

Bu çile dolarmı bilmem
Yar/ayla doldu sin/em
Hayat bu acılarla beslenen
Her acının ilacı
Seven bir kalptir merhem...

Gecenin en karanlık saati şafak sökme vaktidir.Lakin gözler yaşlı,yürek yaralı olunca güneşin yedi rengi gri olur.
Seven sevildiğii hissetmeyince fırtınalar kopar ,bulutsuz gökyüzünde.
Hele değerini yitirmişse yerleştiği yürekte
Azrail gelse ne olur?
Ruhu ölmüştür bile.........