Bir şiir gibi okudum
Yılları çakmak gözlerinde
Buğulu aynalara çizdim slüetini
Ter su içinde uyandığımda, senli rüyalardan

Seherde kayan kuzey yıldızına haber saldım ,akan gözyaşımla
Sarıp dyamadığım,sevip kanamadığım yardan haber diledim, şafağa dek.
Ayrılığın dikenli kanatları çöreklendi üzerime
Mağrurdum kan damlarken yüreğimden

Feveranım sessizdi, içim poyrazla derdest olurken
Sen yağıyordun , iliklerime işleyerek gökyüzünden
Arsızca tutunduğum sevda avuçlarımı kanatıyor şimdi
Yalnızlığına herkez olabilmek için çırpınırken delice
Bilemedim kor alevlerde yanacağımı

Şimdi buruk bir hikaye yazıyor kalemim
Yaşaran gözbebeklerime inat ,

Kum sıcağı tenine kokumu bıraktım gelirken.
Şehrinin sıcak ikliminde,öpüşüme emanet ettim dudaklarını.
Hasret ,habis bir kambur yüreğimde
Ne kaldıysa benden,hibe ettim

Paslı bir uykunun arefesindeyim şimdi
Koparamadığım güneşi, kara günlerle örtüyorum
Umudum koynumda
Yabancı suretlere iltica ediyor ruhsuz bedenim.


Sevmek ,hayatın en güzel gerçeği,fedakarlık ,güven. değer ,ışığı sönmeyen bakışlar yavruları.
Her son aslında bir başlangıçtır ya.
Doğru, ayrılıklar yabancı ,acı hayatların başlangıcı çoğu zaman
Paslı bir yalnızlıktı avuçlarımda ardımda bir yürek yükü rüzgar ne zaman sevmeye koyulsam doğrulup çoğaldı ayrılıklar..