bundan sonra
bütün gidişler kutsaldır dedi kadın
ne kadar sevda yükü varsa silkeleyerek sırtından
bir derin nefes çekti aladağlardan
senelerdir kös vurulmuş yolları üfleyerek
arındırdı tozundan toprağından



bu kadar küçük müydü gözleri
yamaçlarda biten yaban eriği gibi
neden bereketli bedenine
ne destur verildi ne bahar geldi



gitmeler kutsal dedi kadın
bir söğüt filizi dikerek tekke çeşmesinin dibine
tanığım olsun diye mim koydu kaderine
ve erlerden evliyalardan efsunlanmış
sulardan sürdü ellerine yüzüne



kutsaldır dedi
herşey kutsal bana
sırtını dayayarak kadir gecesi dualarına
eteklerinde yangın saçlarında duman
son bir nazar eyledi yuvasına yurduna



neden dedi
benim hep kısa düşer gölgelerim
ne güneşe kastım var ne de kuşluk vaktine
baktı bahçesindeki sümbüllerine
böyle miydi benim ellerim



yaban korkusu yüreğinde
yol kokusu var çiçeklerinde
kusaldır dedi kadın
kutsaldır artık
bir kere korlar közler düştü gitmelerime












kasım