Bir insanı çok seversin
O senden kaçar.
Bir insanı sevmezsin
O sana yaklaşır.
Eğer ki, sen kovalarsan o kaçarak,
Peşinden koşturur
Sen sevdikçe o başkasını arar
Sen ne kadar istersen çabala
Senden aldığı değeri, sevgiyi fazla görür

Sen ne kadar mutlu etsende nafile
Gider başkalarında aralar eteğini
Harman yeri gibi,
Savurur her yerini.
Sen istediğin kadar değer ver nafile
Çünkü; en ufak bir sorunda,
Başkasından aldığı ilgi daha kıvamlı gelir.

Sen kovaladığın gibi
O başkasına koşacak
Sonra..
Gelip senle dertleşerek,
Üzdüklerini, kırıp, kullandıklarını söyler
Belki de utancından gizler.

Seviyorsan eğer yinede kabullenerek
Yaralarına melhem olup değer vereceksin
Bir insan kolay kolay canına kıyamaz ya..
Sen de öyle kıyamıyacaksın işte.

Sen kovaladıkça o, kaçarak..
Hem seni, hemde kendini yaralıyacak!
Başka tadlar peşinde olarak..
Arandıkça Aranacak
Arı gibi her daldan ballanacak
Fakat o sensiz; asla!..
Ebedi mutluluğu bulamayacak.

Seviyorsan eğer..
Özgür bırak, gidiyorsa gitsin.
Gün gelir onun yüreğine, gömülür sevgin
Kalanlar acıları zamanla yener
Gidenler ise kucaktan kucağa koşarak,
Pişmanlığı sonsuz çekerler.!
O’nu sevginle, ilginle, incittiğin kadar
Verdiğin değerin ile..
Yüreğinde, kapanmaz bir yara bırak
Bırak ki....
Günü geldiğinde o yarayı,
Senden başka kimse saramasın