Islaktı sokaklar.. Karanlıktı,
Kış Ömrümüz gibiydi,
Yalnızlıktan içimiz üşürdü bazen..
Acılarımız gibi, kesik kesik konuşurduk..
Kesik kesik ağlardık, ömrümüz gibi..
Ve kesik kesik, yaşardık hayatı..
Aradaki boşluklara dalgınlıklarımız düşerdi..
Ve büyük unutkanlıklarımız..

Nereye baksak, kendimizle ilgili birşeyler arardık..
Nereye baksak, iyiliğe, hayra yorardık..

Ay ışığı vururdu odamıza..
Giz doluydu, gecenin gözleri..
Islak ve karanlıktı, sokaklar..
Gözlerimiz sulanır, hüzünle ürperirdi içimiz..
Savunmasızlığımızda, yıkılırdı duvarlarımız..
Kesik kesikti nefeslerimiz, tıpkı ömrümüz gibi..
Öfkeler biriktirirdik içimizde ve suskunluklar..
Sevmişliği hisseder, terkedilmişlikleri taşırdık yüreğimizde..
Vurdum duymaz gidişler biriktirirdik, anılarımızda..

Islak ve karanlıktı, sokaklar..
Arşınladığımız, yollardaydı ziyan edilmişliğimiz..
Yorgun uykularda uyur,
Bitkin kuşatılmışlıklara kalkardık gündüzleri..
Ay ışığı vururdu odamıza..
Bütün sırlarımız geceye göz kırpardı..
Hayalet sokaklarda, duyulurdu yalnızlık..
Kısık adımları tırmalardı, kulaklarımızı..
Ve çok kısa bir an, gülümserdik yalnızlığa..

Aşk acı bir tat bırakmıştı ağzımızda..
Göze alınmamışlık, sarkardı aşkın ucunda..

Islak ve karanlıktı, sokaklar..
Kırgın düşler arasındaydı, çocukluğumuz..
Ve bazen çıkarıp seyrederdik, yüzümüzden geçen zamanı..
İlkgençliğimiz ve ardından yarım kalmış büyüklüğümüz,
Çarpardı yüzümüze sinsi sinsi..
Bilirdik ! Karmaşık bir çaresizlik, musallattı yüreğimize..
Ve hep bekledik, yaralarımız birgün iyileşsin diye..

24/12/2014