Dürüstlük,
Kimi zaman yalanlardan daha çok acımasızmış,
Gerçeğin, buzdan ülkesinde yapayalnız kalan yürek,
Hayatta kalabilmek için, yalanları dahi özleyebilirmiş meğer..

Kırgınlık kimlik değiştirip,
Vazgeçiş olabiliyormuş kimi zaman..
Hasretin o tarifsiz kokusu,
Burun deliklerini sızlatıp,
Yalnız uykuları da öğretebiliyormuş birine,
Geriye dönüş kapılarını sımsıkı kapatmak,
Ve ruhundan kendini kovmakmış dürüstlük..

Kıskançlığın, öfkenin, kırgınlığın ve hasretin,
Hummalı karanlığına savrulmakmış..
Savruk yıllara yenisini eklemekmiş, birbiri ardına,
Bulup bulup kaybetme oyunlarını, tüketip,
Biriktirmekmiş yürekte..

En ağır ihanetlerle sınanmak,
Ve her şeye rağmen yeni yükler ekleyerek omuzlarına,
Yaşamaya çalışmakmış dürüstlük..

Geriye dönüp sığınacağın bir kendin kalmak,
Tüm sabrını toplayıp, yeniden ve yeniden,
Güven tohumu ekmekmiş yüreğine..
Aşk için bürünülen kimliklerden,
Ayıklayıp, soymakmış sevdim diyeni…
Uzun , upuzun nehirlerde sürüklenmek,
Ölümlü, sen olan kendine dönebilmekmiş…

Dürüstlük, yalanın içindeki ateşmiş..
Yandıkça, doğruluğuna sığındıran..
Ve anılarının bataklığında dolaşabilecek,
Cesareti göstermekmiş…

25/12/2014