Bu yağmur yalnızca bana yağıyor sandım.
Bulutlardan yani umutlarımdan boşanır gibi.
Keşkelerin azimsizliği,belkileri de beraberinde getirdi.
Ben sana bakarken özlemleri aradım özlediğim cümlelerde,
seni seviyorum işte beni hayattan soğutan iki kelime
ve yine kırgın,
bezirgan hayaller.
Ah ömrüm yıkılıyorum şarkılara!
Sarılmak istiyorum kente
ve hatırlıyorum sen bu kenti de terkediyorsun göçme vaktin geldiğinde.
Acılarım oluyor bu kent,
acım diyorum.
Acım beni yarı yolda bırakmaz.
Bak
’bu mükemmel görüntünün altında gözyaşlarına sahip çıkmayan bedbaht şiirler saklı’
diyorum.
Aşkım!
benim yalnızlığım çok uzun ve meşakatli dayanamazsın diyorum.
Gelmek istiyorsun ama zaten ömrümsün diyorum.
’Ben yenilgilerimi yıkıldığım terkedilişler sanarak büyüdüm’ diyor.
Kendimden vazgeçiyorum.
Ah kendim!
Yine kalacaksın kendinde kimliksiz bir şairin özlediği mutluluklar ile
Sen yine yanacaksın ayazın derininde
Sen yıkılacaksın yıkılan bir kızın gözyaşlarını silmeye kalktığın ellerinle
Ah ömrüm!
Sen yine de kaybedilen bir kaybedişi hayatın sanacaksın
ve mısraların sahibi yapacaksın
yıkılacaksın...