Yıkıldım,yıkılırdım da tekrar tekrar yıkılmak
Zordu o gözlere bakarak,
Zor zanaat yaşamak,
Hele bir de sen dokunmuşsan bu yaşama
Nefes bile zordu almaya
Dokunmasıyla rüzgarın saçlarıma
İç geçirirdim işte sana,hayatıma.

O düşmemek için tutunurdu iyi yazarlara
Ben kendi yazdığım şiirlere tutunmaya çalışırdım
Çalışırdım da düşerdim.
Çünkü ben iyi bir yazar değildim.

O zordu sorun da buydu,
Kırgın iki parça hüzün bıraktı
Ne gitti ne de durdu,
Ne yazı yaşattı,
Ne de kışı.
Sonbahardı.
Kalbimde bir zemheri bıraktı
Ne kaldı ne de gitti.

Yağmur yağıyordu,bulutlardan boşanır gibi,
Hicran yağmurdan geliyordu
İçim kıpır kıpır,susuyordum
Bakıyordum ama belli etmiyordum
Geldi,görmedi.
Sustum.
Bu çırpınışlar boşuna dedim.
Ben boşun aydım.
Ben yıkık bir kenti aratmıyordum yüzümde,
İçimde dans eden hüzünlerin galibi sendin,sen
Mavi bulutları yaşatmıştın ya
Görmesen bile iyi ki görmedin
Eyvallah.