Gidiyorum,ıslak sokaklar rüyası bu kent
Yaşanmış ne varsa hiçliğimden yana,
Ben bu kenti kendi varlığımdan soyutluyorum.
Ruhuma göçüyorum gece kaybedişlerimle
Gözlerinde büyüttüğüm aşk oluyorum,
ben
Aşk,
Sarfedilen iklimlerin kuşağı!
Beni aşkımdan azat et.

Dayanılmaz hicranlar öldürüyorum sesimde
Sesine kırgınlık kaçmış bir adamın davetiyesi bu
Beni sesimden kaç!

Kaç bahar oldu söyler misin?
Sayamadım,sen gideli bu kaçıncı bahar?

Ölümü yalnızlıkla aralamış bir rüyanın en saçma karanlığında
Kendini isminde sonlandırmayı hedeflemiş bir rüya içindeyim.
Kendi kurguladığı bir masaldan alelacele yırtmış bir adamın
Alelade yenilgisinin sarhoşluğuyla sana aldığım güllere tırmanıyorum
Ellerim kanıyor,
Hislerim,
beyhudeliğim!
kanıyor.
kanayınca üşüyorum
Üşürsen ölürüm,biliyorum.

Sessizliğin en merhametli yerinde yıkılan iki küçük çocuktuk biz
Biz sessizliğimizle anlaşırdık.
İşte bu yüzden
Sessizliğin sesinde belki sesini duydum veya
Sessizliğimizi dinlemeyi özledim.
Gözlerime kondurup gözlerini
Uçan martıları hissettirmeni,gözlerimde
Sanki bir yere göçme telaşı gibi
Ah sevgilim!
Gözlerime değince gözlerin ıslanır
Ve ben sırf bu yüzden içimde ki bütün bulutlara küfrederdim
Gözlerine yaklaştırırdım kendimi ve ben bir kez daha kaybederdim
kendimi,seni
Hayali heceleri
Kaybederdim.
Düşünden öpmeyen bir aşktan neden vazgeçilebilirdi ki,
İnan anlamıyorum.
Bir sonra ki Şubatı bana vermediğine
Hayatına bir Şubat dahi giremediğime
Ben kendime,kendi içimde
kendimsiz bir içimde seni düşündükçe
Bileklerim kanıyor,ağzım kanıyor,
İçimde bir cinayet işleniyor.
İçimde sanki bir yalnızlık ivmeleniyor acıya
Acı ben oluyorum,acı akciğerim
Acı ses oluyor,acı yağmur
Acı biz oluyor,biz
Seninle senden bile vazgeçiyoruz?
Gördün mü kaybeden bir kaybedişi
Bile bile öldü vazgeçtiği bir içimde.
Ah sevgilim!
Bu kent sana en kolay aşk ile de gelebilirdi
Ama bensiz gelmeliydi!
Bensiz gelmeliydi.