Kaç enkazın altında kaldım bilmiyorum
Kaç cinayete kurban gittim
Ve kaç yalnızlıklara mutluluğumu idam ettim bilmiyorum
Adın yüreğimin cinayet dosyalarında geçiyor
Ama her defasında müebbet alan benim yüreğim oluyor

Düş’müşüm anlamsız gecelerin gri serzenişlerine
Üşümüşüm, ellerim buz kesilmiş
Yaralanmışım, vurulmuşum
Parmaklarım tütün sarısı
Dudaklarım çiğ kırağı
Ve yüreğim acılara dem vuruyor
Eğer beni duyuyorsan
Durma git
Git

İntiharlar yüreğimin üzerinde geziniyor
İkamet ediyorum ölüme
Yürüyorum aç, susuz bir aşkın dergahına
Yüzüm kirli, kirpiklerim ıslak
Ve yanaklarımda solan bir çiçeğin kokusu
Bir cinayet gibi
Ciğerlerimi patlatırcasına soluyorum
Nefessiz bir sabahın güneşi gibi

Vakitli, vakitsiz aklıma geliyorsun
Çekip vuruyorum canımın sen tarafından kendimi
Bir tarafım sensizlik, bir tafarım kendimsiz kalıyorum
Ve her defasında ben ölüyorum

Perdeleri çekilmiş bir pencere gibiyim
Işıkları söndürülmüş bir sokak
Ve terkedilmiş bir şehir gibiyim
Kimsesizim, kendimsizim
Eğer beni duyuyorsan
Durma git
Git
Gel’me

İbrahim Dalkılıç

11/12/2014
izmir