Güneşli bir gündü hatırlarmısın,
Son görüştüğümüz gün.
Temmuz muydu yoksa Ağustos,
Çıkaramadım şimdi bak.
Aslında bir yere not etmiştim.
Tren perona yanaştığında,
Merdiven başında seni bekliyordum.
Çiçekli bir elbise giyinmiş tin,
Omuzdan askılı.
Birazda kısa.
Merdivenleri çıkarken rüzgar vardı,
Eteklerin uçuşmasın diyede eteklerini nasılda tutuyordun,
Ve boynuma bir sarılışın vardı unutamadığım.
Gözlerin aynıydı,
Saçların bile.
Sadece yüzünde güneş yanıkları vardı,
Dün gibi hatırlıyorum.
Ve ben biliyordum biraz sonra gidecektin,
Sana bakmaktan utanır gibi yüzüne bakamadım,
Sarılamadım doya doya.
Nereden bilecektim ki bu son görüşmemiz olduğunu.
Dilim ağzımda sözcükleri unutmuş gibiydi,
Konuşamadım.
Ellerini tutum sadece,
Ve ne çabuk dolmuştu mola zamanı,
Gidiyordun işte.
Yine merdivenlerden eteklerini tuta tuta indin,
Bense yine merdiven başında arkandan bakıyordum.
Dönüp el salladın son kez.
Benden gidişini uzun uzun seyrettim,
Artık tren görünmüyordu.
Ama ben kıpırdayamıyordum.
Bir sigaranın acı dumanı bana getirdi beni.
Usulca merdivenlerden indim,
Ortalık mahşeri kalabalıktı.
Senin gidişin,
Benim o kalabalıkta kayıp oluşumdu,
Senden sonramı,
Kendimi bulamıyorum.____Ş.CyILMAZ/Şiir Şiir Baba/07.12.2014