Kışın tam da ortası
Gecenin bir yarısı
Vakit geçmiş oldukça
Muteber bir sessizlik
Yakarken için için.
Telaffuzu imkânsız onca duygunun seyri
Teferruata gerek olmadı hiçbir zaman
Bilen bilir zaten içinden geçeni.

Muteber bir yalnızlık
Azıcık hoş görü
Kanıksamış olsam da
Dile gelmez tek bir serzeniş
Biraz berduş heceler
Biraz efkârlı şu dizeler.

Korunaklı ve ışıltılı bir dünyanın
Çoktan kapanmış perdesi
Sıkı sıkıya üstelik
Işıklar sönmüş hepten
İzbelerde gölgeler
Sığındığım o taş duvarlar.

Sessiz ve öfkeliyim hiç olmadığım kadar
Yeminler dizdim ardı ardına
Sustum ve ağladım hunharca
Yol yordam bilmez olmuş iken
Konuşsam ne fayda.

Romanın tam ortası
Sonu belli çoktan
Oysa yazdığım onca hikâye
Gerçek sandığım onca parçalanmış hece.

Bir insan, bir duygu
Tüm kaygılarım diz boyu.
Açmadığım nice kapalı kutu
İçinde saklı onca duygu bin bir huylu.
Soluk benizli adam
Hey sen, söyle bu da mı yalan
Dilerdim gerçeğe dönse bu rüya
Kimim ya da ne çoğunun nazarında.

Kılı kırk yarmış olsam da
Son seçenektin arda kalan
Siyah bir gecenin örtüsü
Onca yalanı gizlerken.
Bu da son rüyaydı işte
Hepten nihayete eren.
Son dilek, son sevda
Siyah artık tek renk
Dünyamı kaplamışken boydan boya.