her şey bu kadar basit olmamalıydı aslında..

ana rahminden bin bir sancıyla doğarken
ölmek neden bu kadar kolaydı bir kurşunla
canı veren almasını bilmez miydi?


toprak ananın karnını yırtarak nice mahlukat çıktı
nice rengarenk çiçekler
seyretmek bu kadar güzelken bu bitimsiz sancıyı
ayaklar altında çiğnemek neden bu kadar kolay oldu hep.



yağmur küskün
artık eskisi gibi camları döverek beyaz damlalarını savurmuyor yüzüme
kirli bir kahverengi çalıyor dudakları
düştüğü yerde bir leke en kirlisinden.


güneş şaşkın
bir görünüp kayboluyor bulutların arkasına
annesini kaybeden ve
ne yapacağını bilmez bir çocuk gibi
oradan oraya vuruyor sıcaklığını.


dünya döndüğüne pişman
arada nefesi tıkanıp öksürüyor
yer yarılıyor o anda
’kimse yok mu’ diyen insan sesleri karanlığı yırtıyor
pişmanlıkla yutkunuyorum
biraz daha sarılmak neden dünya malına
doğarken de ölürken de çırılçıplakken insan
bu kadar keder giyinmek neden?


neyi pay edemiyorsunuz diyen çığlıklarım
bir dağ yamacından aşağıya düşüyor
Mescid-i Aksa ağlıyor
orta doğu kan gölü
bir çocuk ’kara rengini’veriyor polisin eline
rengi yüzünde ölüyor
ve beyaz tanrı bir kez daha gülümsüyor.



doyumsuz insan aç karnını sıvazlıyor geğirerek
ağzı kan kokuyor
dişi et.


bir ’çocuk kadın’gelinliğini yırtım başına takıyor
ihtiyar insanın dudakları kadının gençliğini yutuyor.


beyaz tanrı gülüyor
ben gülüyorum
ya da ağlıyorum belkide
gizli gizli göstermeden
korku boğazımdan aşağı iniyor
tek korkum
sıra bende mi?


bana dokunmayan yılan bin yıldır yaşıyor hala
ben neredeyim bilmiyorum
yıkık bir duvar dibinde kurşuna dizildim belkide
ya da hapishanede tecavüze uğradım binlerce kez
kılım kıpırdamadı
soluğumu şiirlerin suretine sürdüm
onlar kirlendi biraz daha
onlar devrildi harf harf hece hece kağıda
ama ben sustum yıllarca.


bir bayrak rengine büründüm
hülyalı gözlerim uğruna ölünecek zamanı kolluyor
biraz da ben ölmeliyim biliyorum
biliyorum ki
uğruna ölünecek tek şey
gözlerimde tütüyor
şeref adına.


beyaz tanrı gülmekten karnını tutuyor
Kabil Habil’i bir kez daha öldürüyor.


Ayvazım DENİZ