hani yanıma geldiğinde çiçek gibi kokardın
Tanrı işlemişti nakışını doğadan
yeşil bir dere yatağıydı gözlerin
korkmadan atlardım coşkun suyuna
izin verirdin alnında gezinmeme
nasıl sığardım bunca telâşın arasında
birlikte atardı kalbimiz
adımlarımızla birlikte


aynı renkleri severdik
giyinirdik düşlerimizi ateş rengi güneşten
gözümüz en doruğundaydı dağların, tepelerin
buluşurduk ince dallarında ağaçların
kuşlara özenir kanat takardık adımlarımıza
kesişirdi yolumuz aynı sokakta
bakışır, takışırdık


hep söyleyecek bir sözün olurdu
sözlerimiz sevgiyle sarışırdı
ayrılıklarda gözümüz kalırdı arkada
filmlerdeki sevdalarla yarışırdı sevdamız
hüzün baş roldeydi, gözyaşı yardımcı oyuncu
silerdik karartılmış odalardan çıkınca gözyaşımızı
sen olurdun yolumu her mevsim bekleyen
yaz kış demeden penceremde açan sardunyam


nerden çıktı bu ayrılık yollar buz
dağlarda kar var, umutlar ayaz
sarınarak çıkıyorsun bahçeye
çiçekler soldukça bakışların üşüyor
adımların geçmek istemiyor bir yoldan diğerine
rahat koltuk seçiyorsun oturmak için
sigarayı bırakmışsın belki,düşmüş elinden kadehin
ısırıyorsun aklaşmış bıyığının ucunu
zor geliyor dışarı adım atmak
hayat seni de almış cenderesine


ben de değiştim yılların dönüşünde
ama aynı dünyam, sevdam, bakışım
yine aynı kasabada yaşıyorum
ara sıra seni düşünüyorum
şiir yazdıkça, şarkı söyledikçe
anlayacağın,
yaşadıkça!..




05. 12. 2014 / Nazik Gülünay