1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
900
Okunma
Bize sıra ne zaman gelecek Hayri...
Kuşatılmış hissetmiyor musun sen de
Vicdanını sarmış binlerce vızıltı,
İşgala durmuş ıssız şehrini
Fikrin, zikrin, kahkaha seslerinden bir zindanda mahpus.
Özgürlük diyorsun fısıltı halinde
Oysaki kanatların kırgın,
Belli değil kaç darbe yemişsin karanlık düşlerinden
Gözlerindeki gri bulutları silemiyorsun bir türlü
Tertemiz mavi bir gözyüzü oysaki hayallerindeki
Sahi onu sen de mi görmüyorsun?
Sıramızı beklerken donmuş toprağın içinde
Nisan yağmurları gibi bereketli hüzünler yağıyor üzerimize
Ardından bir tek sen çiçeğe duruyorsun
Yaprak yaprak ben dökülüyorum bizden
Sen meyveye dönerken
Ah Hayri!
Buradan da belli değil mi?
Sıra sana geldiğinde
Biz lafzından düşen ben olacağım
Belli ki mavi gökyüzünde
Kanat çırpacaksın artık...
Tek başına... Düşlediğin gibi.
Cevap Yaz