aynaların sırsız yüzüyle kendime bakıyorum
bütün çirkinliklerimi bir kenara bırak
gözlerimde yansıyan o acı neyin nesi?
yağmurun ayak izleri suratımda
bata çıka yürümeye devam ediyor


zamanın ’geçmiş’ dediğimiz ağacına
çocukca heveslerim çoktan kendini asmış
öyle meyvesiz ki o ağaç
yaprakları bile baharda solmaz
aldatır yeşili görenleri
zannederler onda hiç hazan olmaz.


halbuki içten içe bir kurt kemirir yeşil dalların
içi koftur yani
sağlam duruşu
rüzgara boyun eğmeyişi
aslında ne kadarda zavallıca
neye yarar yeşilin senin
neye diyorum bazen
kar yağsa ıslanmaz bir yaprağın
düşer üzerinden akar gider
yüreğe dokunmaz ki zemherinin ayazı.


yalanlar söylerim
yalanlara yalan katarak çığ gibi
düşerim yine kendi içime
nefessiz boğulurum bir zaman
ölürüm kefensiz
sonra dirilirim yeniden
yeniden başlarım kaldığım yerden
kısır bir döngü üstünde çala kalem yürürüm.


şiirler...
ahh o esrik şiirler
dengesini yitirir düşerler üzerime
gebereceğim o anlarda sanıyorum
ama hala kılımı kıpırdatmadan baktığıma göre
yaşam duygularım alınmış olmalı.

heveslerim
ümitlerim
sevilerim

ne kadar darmadağın Karadeniz evleri gibi
biri birinden habersiz
bir dağ yamacına yaslanmış
boş gözlerle tabiat anayı seyrediyor
olmayacak vuslatlara bağlanan ne varsa dilek ağacında
tek tek söküyor üşenmeden bakışlarıyla


artık hafızamda zayıfladı
hangi sevdiğim nerede gömülü bilmiyorum
üstünde çiçek açmaya kalksam
mezarları kovalar beni
haklılar kendilerince elbette
ne sundum ki aşk şarabından
içtikçe düşman kesilen bakışları
gözlerime yuvarlanırken
ve ben
gizli gizli gülümsedim inadına dudak uçlarımda
bir uçuk çiçek açtı görmediler
göstermelik ’vah’ larım yine bumerang gibi sahibine çarpıp
elime geri döndü
yaktı ellerimi
ellerimi kanattı
acıması o günlerden hediye bana.


anonim bir türküdür aslında bende aşk
nasıl anlatsam bilemediğim bir özdeyiş
yapış yapış durur gönül kitabımın ilk sayfasında
baş ağrısı
diş ağrısı gibi
arada d(k)urup d(k)urup sızlar
inletir dilimde sonsuz nağmeleri
ve vakitsizce iner sahneden
şarkı sözlerini unutan acemi sanatçı gibi.



Ayvazım DENİZ