Vaz geçiyorum bu gün,
İnandığım insanların
Sahte insanlığından,

Nede güzel sözleri yakıştırıyorlar dillerine teker teker utanmadan,

Penceremin beyaz güvercini,
Uçtu gitti kutuplara,
Don olmuş
Sevdiklerimizin hoş sandığımız gönülleri, dünya buz tutsa neye yarar,

Sırtımda bıçak izleri
Bir tablonun yansıması gibi
Şekil alıyor gün geçtikçe,

Yüreğim darmadağın
Gecenin karanlık çemberinde,

Hangi yüze güzellikler sıvanmış,
Gün geçtikçe çürüyüp
Kendini belli ediyor böyle,
Dünya tozpembeymiş gibi,
Bizler gri küller serpmişiz sanki üstüne,

İnsan tek başına ne yapabilir ki
Bir ordunun karşısında,

Herkes çıkardı postunu bıraktı kenara,
Ne büyük şeytan topluluğuyla
Karşı karşıyaymışım oysa!

Kılıçlar keskin
Rüzgârı bile keser,

Hepsi bana karşı
Zihin oyunlarında kusursuz,
Ellerinde şah mat yollarım çıkmaz,

Beni sevenlerde vardı zamanında,
Şimdi zamanında kaldı
Ardından isimleri ağızımda,

Varlığı yanımda,
Ebedi hamalıyım şikâyetsiz başımda…