Bir kilitle bir ömrü hapsettim
dört duvar arasına,
Parmaklıklar arasından
bakıyorum sevdalıma,
Gece hasret iniyor dilime
bir türkü tutuyor gönlüm
mırıldanıyorum boşluğa,

uyuyor gençliğim yaşanacak yıllarıma,
betona dayanmışım
nede çok yaşamışım
bu rutubetli odada,

Bir suçlu bin kusurlu benliğim
oturuyor yanımda,
yüzünü düşürmüş de
bakıyor keskin keskin suratıma,
bir sayıp bin sövüyor haksızlığıma
sabah olmuyor bu gece bana,

Bir masa
Bir kağıt
Bir kalem
yazıyorum hayata,

umut nerede
hangi çocuğun gözlerinde gösterin bana,
kim bilir hangi yaralı düşüm
şimdi oyun oynuyor bana,

elimle itip gittim mutluluk
hangi evin sofrasında,
bereket bildiğim yüzün
kimin gündüzü oldu da
karanlığı dost ettin bana,

suç benim
hata benliğimin,
ben eşittir yine haksız benim
ben bilemedim
hangisi benim
bu kafayla betonuma bir çizik daha çizerim,

hatıran git gide kayboluyor alnımda,
yüzüm sararmış bir resim,
dört duvarda olsa
yaşlanıyor insan nerede olursa.


AHMET ORMANCI hocama en içten sevgilerimle teşekkür ederim saygılar.