Kuru bir nehir yatağında iki göz iki çeşme
sana kızıl çiçekler yeşertirken,
şimdi ayaklarımın altında papatyaları ezip
ahmaklığıma içiyorum!!

Sana dair bütün ezgileri susturdum yüreğimde.
Unuttum seni anlatan bütün lehçeleri,
acını da karın boşluğuma saklayıp gidiyorum !!

Sana söylediğim bütün ezgileri
avuçlarımda biriktirirdim.
Aşkın anadilinde her mısrayı sana yazıp,
bütün özneleri yakardım,
şimdi katil yüklemleri koluma takıp gidiyorum !!

Artık bu satırlarda ne ben kaldım
ne de senden arta kalan burun kıvırmaları!!
Seni böyle sevmeseydim
andolsun ki ıslatamazdın kirpiklerimi,
hiç bir acı yüreğimi titretmez,
dişlerim mengene gibi yapışmazdı dudaklarıma..

Oysa adın dudaklarıma her değdiğinde
yağmurları içerdim kana kana,
emsali olmayan bir heyecandın
kuruyan dimağımda yutkunduğum…

Kaç zamandır kirpiğim kapanmadı gözümün üstüne
uykuyu unuttum.
Avuçlarımın terini
kirpiklerimin ucuna bastıra bastıra gidiyorum !

Ne senden bir merhabaya
ne sana bir elvedaya gerek duymadan,
dönüp sırtımı anılarına gidiyorum !!

Sana bıraktım azat edemediğin gururunu...
Bensiz gecelerinde koynunda sabahlayıp ,
onuruna öpücükler kondurursun ..!!!

Mehmet Zafer