Umarsızlığın her gün sırtımdan vuruyor beni
bu yüzden yüreğimin kanaması durmuyor
dinmiyor dudaklarımın titremesi...

Limansız gecelerin kor ateşinde
yakıyorsun hayallerimi
buz tutmuş saçaklar ısıtıyor yüreğimi.

Deli rüzgarların sarhoşluğu
cümlelerimi dudaklarıma gömüyor.
Ne zaman adın geçse,
devrilmiş ağaçlar gibi düşüyor boynum önüme
dermanı çekiliyor dizlerimin
gazı bitmiş çıra gibi titriyor gözlerim

Başımı kaldırsam , biliyorum duman duman sis olur
ağlarım her gece
Ağlarsam,biliyorum gözlerimde görürler seni,
bu yüzden kirpiklerimden süzülen her damla
sızlatıyor yüreğimi
oturup ağlıyorum...

Ne yana dönsem mevsim kış
bütün tebessümlerim mazide kaldı
ümitlerim yetim
düşlerim öksüz
sevdam yıkık...

Yoluna diktiğim bütün fidanları da kuruttun
hangi dala tutunsam yapraklar üşüyor avuçlarımda
sonbahara düşüyor gölgem...

Mehmet Zafer