yağmurun sesini unutanlar var sevgili
ve imkansız düşlere ne kadar da uzaktır insanlar
yasaların onaylamadığı
törelerin katline ferman çıkardığı sevdalara
ne kadar..

uykular ıssız
kabuslar bahtiyar
yağmur sevgili yağmur!
kadim zamanlar için tufan ezgisi..


yağmur gibi iniyorsun
içinde renklerin cezbeye tutulduğu
yağmur gibi
eğriciklerinde ıslanmış dilekler
ahşap bir saçaktan ruhuma düşer gibi
vahiy gibi
son baharın son günlerinde düşen son yaprak gibi..

oysa bilmelisin ki böyle zamanlarda içimden parmak kadar kuşlar havalanır
boğazımda dokuz düğüm arapsaçı acılar
evecen yutkunmalar var
içinde sımsıkı acılarımın
zemheriye tutulmuş arzular var..

hatırla!
kaçaktık ve günaha meyilli
yağmurun çatkapı yağdığı rivayet ediliyordu cizre ırmaklarına
boynunda her hasrete ayarlı gri beyaz bir kaşkol
bekçiler çekilmişti caddelerden ve hırpaniydi sokaklar
ürkmeden geçiyorduk peri gölgelerinin arasından
bir bahar düşlüyorduk besbelli
içinde bembeyaz açıyordu erguvan..