Payamı, cevizi başah ederdim
Gösküme vurupda türkü söylerdim
Dut kesmesi, narlı keklik yiyerdim
Şimdi arasamda bulamıyorum

Üzümler kuruyup kalır tevekte
Pastırma asılı bekler direkte
Koyunlar doluydu kom’da, merekte
O eski bolluğu göremiyorum

Nerde dut kuşları, nerde keklikler
Kazanla pişerdi o gün hedikler
Dallar eğilirdi yerde erikler
Reheni, zehteri deremiyorum.

Bulamaç kazanda tutardı dibi
Peynirli ekmeği yapardı bibi
Elini öperdim evladı gibi
Bugün ye desende yiyemiyorum

Haymada, kergede, bahçe beklerdik
Tavuk, horoz,kedi,köpek beslerdik
Meyve,sebze, pembe güller ekerdik
Şehirde bunları yapamıyorum.

Büyük , küçük birbirini sayardı
Ayrım yoktu hepsi aynı ayardı
Herkes çalışırdı, herkes doyardı
Neden böyle olduk bilemiyorum

Tansiyon , kolestrol kimse bilmezdi
Ölüm kapılara erken gelmezdi
İnsanlar mutluydu yaşlar dökmezdi
Bugünkü yaşamı sevemiyorum

Üzüme tad verir elbet şiresi
Sendeydi lezzetin kodu, şifresi
Ne güzeldi Erganimin şivesi
Konuşan kalmadı duyamıyorum

Av. Vecdi Subaşı
.
.