olmaz ya..

bir gün üşürsün o böbürlendiğin yalnızlıklarda
gururun peçesi düşünce bir yağmurlu akşamın üstüne
sırılsıklam gelirsin kapıma
ısınmak ve tekrar sevilmek adına
ellerin kapıyı tırmalar yavaşça
kapıda kalmış kedi gibi
sahi kediler nankördü değil mi?


olmaz ya..

verilen sözler dank eder kafana
’seviyorum’ dediğin dudakların
bir çöl akşamının soğukluğunda
sabahı beklemeden ısınmak için
dudaklarımın yolunu arar
ıslanan kelimelerim kenarlarından düşerken
avuçlarsın yeniden
ve sürersin kendi gözlerine
’ilk kez bir kadına seviyorum dedim’ dediğin geceye döneriz
yine inanırım sana
gözlerinden öperek.



olmaz ya...

ayrıldığımız sahilde
’ay’ bana eşlik ederken o bankta
birden kolun omzuma dolanır
gecenin ayazının ağırlığını süpürür
olmasını umduğumuz kızımızın lüle lüle saçlarını sever gibi
elin saçlarımda dolaşır
ve bir kez daha ayrılıklarına dolaşır parmakların.


olmaz ya..

süpriz yapmayı çok severdin sen
olur olmadık zamanlarda
gözlerimde sevgini çığ gibi artıran süprizlerle gelirdin gönül kapıma
önce açılmamak için tereddüt etse de
sonuna kadar açılırdı o kapı yüreğine
ve sen yılan gibi sızardın içerime
işte o an başlardı soğukluğun
tüm süprizler kurdeleli kutusu gibi ezilirdi içimde
içim içime sığmazdı
kusardı sensizliği geceye.



olmaz ya...

sitemlerimle ördüğüm kazağı başından aşağı geçirdiğimde
’yakıştı’ deyip sırıtırsın bu defa
gözlerinin karası
uzun zamandır yok olan yıldızları sunar bana
bir kaç tatlı söz kayar dudaklarından
dudaklarıma
son nefesimde dileğim gerçek olur
sen yine zamana inat benim olursun.


olmaz ya..

giderken yüreğime ektiğin ayrılık tohumları
henüz boy vermeden
ve ben sulamaktan vazgeçmeden
olmaz ya demeyi bırakıp
olmazsa olmasın dedirtmeden gel artık sevdam.




Ayvazım DENİZ