gönlünce, kalbince ve içindeki her şeyle gitmedikçe
sadece gittim demekle gidilmiyor hiç bir yere
sözde söylenen her şey, yüreğini terk etmedikçe
gidemiyorsun işte, sadece gittim sanıyorsun kendince


oysa ben, ardıma bile bakmamıştım giderken
öyle keskindi ki yollarım, en uzak şehirlerim bile
burnumda solunuyordu kalbimin bozulan sessizliğinde
gidip uzaklaşmıştım senden, oysa ne yalanmış gitmeler


her bir adımdan sonra attığım, ah şu geri adımlarım
her gece yattığımda, düşlerimden gitmeyen anılarım
ah bu canımı bırakmışçasına nefessiz kalışlarım
gitmişim ama, hep yanılıp, hep geriye yaslanmışım


içinden bir şey kopmadıkça, seninle geliyor her şey
bitmedikçe gidilmiyor, bırak gitmeyi, ölünmüyor bile
yaşanmıyor ki, uzak da olsa katlanıyor insan
acısa bile olmuyor, sadece gitmiş gibi görünüyor


hep gitmeler değilmidir şu hayatta yarım kalan
ya da gittiğini zannedip, yalandan bir düşle
geriye doğru ertelemek miydi hayatını
unutup yarınları, hatırlamak mıydı geçen yılları


iki ayrı bir bedenle üşütüp gidiyorum
bitmeden gitmek ne zormuş öyle, söylesene
söküp çıkarsam da seni şu kalbimden, aklımda sen
kolay mı öyle, gittim demekle gitmek senden!


kaç kere çıktım yollara, gittim senden
kaç kere söyledim, terk ettim içimden
zor, çok zor! gidemiyorsun işte.
sen sadece gittim sanıyorsun kendince..
.
.
.
Mawish
.
.
.

KENDİNCE – Mawish Şiirleri