22
Yorum
31
Beğeni
0,0
Puan
1833
Okunma

kalın bir çizgi çizdik aramıza
kasım yaprakları ağlayıp düştü
gözyaşlarımızı bulutlardan sağdı anılar
kundaklandı sevdamız bir bebe gibi
terkedildi kendi halinde bacası tüten kente
herkes kendi sokağına yürüdü
çöpçüler görmedi bu derin hüznü
süpürüp durdular zamandan
gül bahçesiydi ilkin oturulan taş üstleri
bir çay içimi sohbet edilen zaman
ellerimiz nasıl bulurdu birbirini
oysa incir çekirdeğini doldurmazdı söz
geleceğimizin üstünde bir inci parlar
her şey yolunda sanırdı yanımızdakiler
bir anlık bakışta geçerdik kapalı bütün sınırları
vurulan biz olmazdık
ateş hattında
erken yağmazdı güle kar
gülüşlerimiz süslerdi masamızı
biz vardık aramızda dolaşan gölgelerde
her çocukça heveste dolu dolu yaşanırdı akşamlar
gözlerimizde batmazdı güneş
ay saklanıp durmazdı, çatının arkasına
bize oyun oynamazdı geceler
her yüzünde seni seviyorum yazardı
kimbilir belkide gerçekti
nerde kaldı o küçük mutluluklar
kolumuza takıp yürümedik
o çiçekli,kurdeleli sepeti
kaç fare kemirip bitirdi
aşk falan yaşamadık dedik sonunda
kaldık yalanlarımızla başbaşa
elimizle çizdik kara kalın çizgileri
sonra başkalarına yükledik kabahati
ve sevdasız geçti bunca zaman
kasım gibi yapraklarımız yırtık, düşük
güneşli bir günü özlüyoruz
tersi yüzü var mı gerçeklerin?
24. 11. 2014 / Nazik Gülünay
Şiirimi yorumlayan hkarasahin arkadaşıma gönülden teşekkürler.
Gerçekten çok güzel olmuş..