Ağrılı bir hastalığın
Son evresindeydi bu ömür
Ne ilk ne de son bahar
Yağmur getirmez diyordum
Düş yorgunu susuz yüreğim
Kaç bahar eli boş döndü
Yağmur dualarından
Çaresiz ve acizdim
Gün doğumundaki ay kadar
Kupkuru yüreğimi
Meylerle ıslıyordum
Gecem hüzün
Günümse karanlıktı
Yalnızlıktan geliyordum
Ve hep yalnızlığa çıkıyordu
Benim bütün yollarım
Titreyen ellerim
Can değil
Hayat telaşındaydı sadece
Bu dünyadan
Adam gibi nasıl gidilir
Onu sorguluyordum
Tükenmişti çoktan
Bitmişti bütün umutlarım
Açmıştım ellerimi
Sabır dileniyordum
Önce
Bir damla düştü elime
Sonra
Sızdı oradan yüreğime
Ben güneşi gördüm
Senin gülen gözlerinde
Oysa batmıştı çoktan
Acılarım kadar derindeydi
Bir daha göremem diyordum
Ben bir daha kimseyi
Böyle umarsız
Hesapsız
Sevemem diyordum
Güldün
Taze tomurcuklar türedi
Nadasa bıraktığım yüreğimde
Sevdin
Fırtınalardan ürküp sinen
Yıldırım kaçağı
İçimde hiç büyümeyen
O çocuk çıktı gün yüzüne
Hoş geldin kadındım
Çorak yüreğime hoş geldin
Yeşerecek elbet
Yeşerecek seninle
Gülecek sonunda
Gülecek yaşlı gözlerim
Gözlerine değdiğinde