Gök yüzünde pırıl pırıl parlarken,
Yıldızımı kaydıranlar dost çıktı.
Emin adımlarla kendim zorlarken,
Bana geri saydıranlar dost çıktı.


Kimdir diye hep aklımda tararken,
Kâr bilmişim asıl büyük zararken,
Kabahatı hasımımda ararken,
Yalan yanlış uyduranlar dost çıktı.

Dedim ki söz sende birazcık konuş,
Doğaldır yaşarken çıkışla iniş,
Verdiğim ikrardan yoğuken dönüş,
Düşüncemden caydıranlar dost çıktı.

Nedendir diyerek sualler sorma,
Diyorlar bak ama görsen de görme ,
Kaşımın üstüne çekerken sürme,
Gözlerimi oyduranlar dost çıktı.

Geçer iken pembesinde alında,
Yüzer iken doğruluğun salında,
Gidiyorken daim huzur yolunda,
Ayağımı kaydıranlar dost çıktı.

Darılırlar bana bilmem ne diye,
Hakkımı da vermiyorlar ye diye,
Koskoca aslanı yavru kediye,
Saldırtıp da boğduranlar dost çıktı.

Uyuz merkep geçti binek yerine,
Koymuyorlar inan sinek yerine,
Koyun,keçi yahut inek yerine
Buzağıyı sağdıranlar dost çıktı.

Metin-iyim attım elimde zarı,
Ağlayıp dururum hep zarı zarı,
Güneşli havada doluyu,karı,
Talihime yağdıranlar dost çıktı.



Şükrü Metin