Ömrümün üstünden kaç bahar geçti,
Kader bana yeşil ışık yakmadı.
Hasretin makası sinemi biçti,
Kader bana yeşil ışık yakmadı,

Sevgi yüklü kalbim keder,gam doldu,
Gönlümde yeşeren goncagül soldu,
Kaç bahar,yaz geçti mevsim güz oldu,
Kader bana yeşil ışık yakmadı,

Yine ahu zarı aldım dilime,
Gülüp geçiyorlar şu ahvâlime,
Bulutlar ağlıyor garip hâlime,
Kader bana yeşil ışık yakmadı.

Uzaklarda kaldı suna boylu yâr,
Bağrımdaki acı idi bana kâr,
Ömrün baharında oldum ihtiyar,
Kader bana yeşil ışık yakmadı.

Yalnızlıktan bile daha yalnızım,
Kırıldı umudum kesildi hızım,
Semaya yükseldi feryadım sızım,
Kader bana yeşil ışık yakmadı.

Özüm sevda ile hep sarhoş oldu,
Bir tek gecem değil günüm loş oldu,
Seneler boyunca yollar boş oldu,
Kader bana yeşil ışık yakmadı.

Dil kurşunu içerime çakıldı,
İnsan idim amma hakir bakıldı,
Sarı sönüp kırmızıda takıldı,
Kader bana yeşil ışık yakmadı,

Irmak olur yâr yoluna çağlarım,
Dert miliyle yüreğimi dağlarım,
Garip Metin-iyim kara bağlarım,
Kader bana yeşil ışık yakmadı.



Şükrü Metin