Eğildiğim baki değildir asla çeliktir benim bedenim
Dilim keskinse sanmayın sarhoşum kımızdır içtiğim
Bin yıldır at üstündeyim bu at başı Vatan da benim
Ülkümden vazgeçersem eğer parçalansın bedenim

Tek zaafım şu kahrolası olmaz olası hümanistliğim
İçimde bitip tükenmeyen ateştir insana olan sevgim
Yedim bin kez sırtımdan hançeri ondan da vazgeçtim
Kalmayın kusura ben insanı bir Vatanımı bin sevdim

Bilirim kıttır anlayışım söz konusu Vatanım olunca
Deliririm hak verin öz yurdumda itilip parya olunca
Bölücülük serbest olmuş ben faşistim bayrak açınca
Ölüm Uykusudur yatılan geçecek iş işten uyanınca

Hümanist dediysek bir yere kadar taşlar yerli yerine
Hoyratım dik konuşur dik bakarım hainlerin yüzüne
Gönlümde dizeler namluda hazır mermim iyi biline
Şehit kanıyla sulanan Vatan toprağına göz dikene