Dağıldım aslında biraz
Sadece susuzluk kurutmuyormuş dudakları
Hiçsizliğe gömülen yüreğin
Acı toprağından yürüyen o tattan
Bir anda ürkebiliyormuş benliğin!



Göğüs Kafesimde bir kuş sıkıştı
Kırık kanadı yüzümde oyalandı
Sesi yankılandı kalp odacıklarımda
Ve biri daha can verdi darağacımda
Sadece kendimi taşımıyorum
Hamile değilsem de bir bebeğe
İçime ekilen tohumlardan habersiz
Kim bilir daha nelere gebeyim
Bir seni bulamıyorum…





Korkutmuyor artık karanlık desenler
Geçti bizden güzelim üç kuruşluk hevesler
Sadece dolunay gördüm bir gece vakti
Denizi öperken arzulu dudakları
Eftalya olmak istedim
Denizin doğurduğu
Ay’a baba demek istedim bir kere
Yalnızlığmdan kaçmak isterken kaç kere




Hayat satırlara gömülen hain bir ölü
Kaç şiir boyunca düşündüm durdum
Kaybolduğum imgelerin ruhunda duruldum
Bu günlerde çok bulanık bir suyum
Uzak dur içme beni





Şimdi yapsam çilekli turta
Bu şiirin sonunda…
İyi gider çay demle şairim
Uçur gece sandalına
Kokusundan kelebekleri…
Bir tokat gibi in hayat yüzüme…
Kendime getir hadi!
Şairim sen yaz beni!
Bir çay buğusu gibi...
..............................