Unutmaya havalanmış
Beklediğini görmeyen, hayatın

Bütün anılarını
Silmek istiyorum.

Aklını nefsine rendeleyip
Yarı tanınmaz olanları gördükçe,

Hangi medeniyetin
Sesini uçuracak
Bu ibret alınası
Kokuşmuş, çirkin ağızlılar,

Ve zamana kim yaslana bilmiş ki;
Acıya çığlık atmadan.

Toprak sarmıyor mu
Arsızlığa meyledip
Sabrına hançer vuranları.

Ruhumun yatağında
Bu sınıflandırılmış bakışların
Anlamını süzmek

Öfkeli yaşamı
Doğrulamıyor artık.

İşte ben bu yüzden ,

Hayali Tanrıya yetişmemiş
Gönlü buz bahçesine dökülmüş bir ömrün
Toprağını sürüyorum.

Zamanın beşiğine uzanarak.

Sandığım ve bir zamanlar sözüyle,
Ateşlenmiş vakitlerin,

Aklıma hibe etmiş olduğu
O soğuk dokunuşlara gebeyim

Yalnızlığımın karnında yüzdükçe.

Bunca sevimsiz mevcudiyetlerin
Doğurganlığı arttıkça,

Hayattan arta kalanları emecek aklı
Kim kontrol edebilir ki ;

Ümitlerden dem vurup.

Heyecanlarımın merakına saplanmış
Zaaflarım ve

zamanın metresi olmuş
Korkularım varken.

Yazık ;

Canımın nabzını düşürüp
İlahi gücün, yarattığı ben

Yaşamın ruhunu
Böyle mi öğrenmişim

Varoluş biçimine ihanet ederek...