Yalnızlığım yetim malı,
Hala onun nazarlığını takıyorum.
Bu sorumsuz bakışlarımın ardında ki ;
Gizlenen insanlığıma.

Kolay denebilecek sabırsız şımarıklığa
Heves etmiş bir çocukluk yaşamadı ki ;

Yokluğa açlığını bırakarak
Çırpınıp kalmış yüreğim.

Bu zor tüten hayata
Keyfimce bir sütlü kahve ısmarlamadan
Gidiyorum ya
Yazıklar olsun bana.

Yaşadıkça yetkinleşen yönlerimin
Önünü tıkayan tek şeyin
Dışa vurumlarıma
Bağımlı olmanın acısıymış.

Nefesimde parçalanan
Ardından hiç koşamadığım
Şerefli kavgaların cesaretiyle tanışmak
Bana nasip olmadı.

Başka bir anlayışa
Koruyuculuk yapma alışkanlığım,
Sürekli fazlalıklarımı
Ayıklama isteğimden
Beni hep alıkoydu.

Çöküş süreçlerimin
Yaratısının sahibi
Bu kaçınılmaz yazgımı
hep böyle mi paylaştıracak,

Zamanın akışına ruhumu
Ödünsüz teslim ederek.

Yüreği dokuz doğuran
Hayal aşığı ümitlerin süvarisi olmuş
Garip bir şairden öteye gidememek ne acı ...

Bana gül koklatacak ne hayat
Ne de ikinci bir dünyanın peşindeyim.

Beynim de ki karar perdesinde
Duygularımın notaladığı son sözlerse,

Bu karmaşık yaşamın;

Biçimsel yapılarından hoşlanıp,
Duygusal seçimlerinde hataya düşen insanların
Her zaman yalnızlığın türküsünü
Söylemeye mahkum bırakılmıştır.