geri dönülmez...
ardında kalsa da ömrüm
dönemezsin!
gidişin en iyi yansıtıcısıydı sadakatinin
aynalara benden çok sen güvenirdin;
oysa hep görmek istediklerimdi aynadaki yansımam
bu yüzden hep gülerdi gözlerim.

penceredeyse gözlerim her geceden sabaha
seni beklediğimden değil;
istemem dönmeni bilesin
ben olsaydım dönmezdim!
güneş doğmadan uyuyamıyorum artık
bir umut lazım bana, küçük bir ışık
aradığım bu...
karanlıksa eğer gidişin
aydınlatmaz dönüşün...
bilemezsin artık ne güzeldir güneşin yeniden doğuşu
aynı yerden doğurmuştuk günü defalarca
o bizim çocuğumuzdu...
sanma öksüz kaldık
sanma sensiz kaldık
sen gidince sessiz kaldık;
aynı şarkıyı söylüyor yine kuşlar
gün dinliyor, ben dinliyorum.
ara sıra yağmur yağıyor
susuyor kuşlar
sonra sen ölüyorsun...

yağıyor, yağıyor, yağıyor...
her damlayla içine çekiyor toprak beni
sen eriyorsun.
her gün biraz daha gidiyorsun
her gün ağır adımlarla...

yola bakıyorsam gece boyu
dönmeni beklediğimden değil!
seni alıp götürdükleri o sabah ayazını...
geceden kalmıştık
gün doğacaktı yine
kuşlar başlamıştı çoktan şarkıya
’ayrılık şarkısı’nı söylüyordu ilkay akkaya;
sen ölüyordun
yağmur yağıyordu
susmuştu kuşlar çoktan;
’şimdi son kez evindesin uyu sevdiğim’
yüreğim dayanmadı bu kez bu şarkıya
oysa sen ne çok severdin
söylerdik;
kıskanırdı duysa sesimizi ilkay...

o sabah gelmişti annen
kırkbeş yılın hüznünü sırtına alıp
öyle büklüm büklüm
öyle ana ana!
gidivermiştin gencecik
’ne’ttin kızım uyan
uyan kızım sen misin uyuyan! ’

eğer hala yoldaysa gözlerim
dönüşünü beklediğimden değil;
ben olsaydım dönmezdim.

Ufuk Bayraktar