’Bir yanım Mersin, bir yanım Konya
Yıkılasın dünya, beni yordun ya...’ ()




Kalp iki parça, zaman iki parça:
Gidişinden önce ve gittikten sonra...

Sahipsiz kaldı umutlarım,
bedenim kavruldu yokluğunda.
Daha girmeden toprağa, başladı kabir azabım
ki ben bu koskoca dünyaya gömüldüm aslında!

Aşktan kaçtım, aşka yakalandım sonunda
yandım, yanıldım ama dost omuzların yoktu ağlayacağım.
Bir kara toprak, bir soğuk taş derman olur mu hiç,
olmadı da!

Nice mektuplar yazdım sana,
ağıtlara ses oldu nefesim.
Adım değişti dost dilinde, yalnızlık oldu.
kime dönsem karardı yüzüm
kime sarılsam hiç kaldım!

Aşktan kaçtım, aşk beni buldu en sonunda.
Mutlandım, umutlandım ama dost nefesin yoktu anlatacağım
sana verdiğim sarı çiçekler de solmuştu üstelik,
yenisini almadım!

Ne şarkılar dinledim ah, duymadın!
Bilmedin içimin titreye titreye ölmelerini...
Ben ölmek nedir bilmedim, kabul etmedim oysa
geldi, seni ve beni buldu ölüm.

Dostane akşamlar yok artık,
söylenen bütün şarkılar yitik
gitarın kırık, sesim buruk...

Hani son bir şarkı vardı, sanki sana ağıt
bana dert...
Dinledim, dinledim durdum...
Pusluydu günüm, pustum.
Sancılıydı içim, kustum.

Fazlaydı sözüm, sustum!


Ufuk Bayraktar

___________________________________________________________________________________

(*) ’Bir Yanım Mersin’ isimli şarkıdan. (Grup Kızılırmak, Solist: İlkay Akkaya, Söz ve Müzik: Yaşar Aydın)