Sevgilim rüzgâr savuruyor kızıllığını
Korkak bir tanrıya dönüşüyorsun
Çan sesleri
Yıldız altları
Taşlar ve düşlerden rüyalar çiziyorum tabloya
İlk kiraz çiçeklerinden kan damlıyor
Küstümotlarında belli belirsiz gölge
Beş olup katlanıyorlar gece yarısında



Hiçliğe bakan bu oda
Çok yığın yalnızlık




Kimse kimseye öğretemiyor
Sonsuzluk, su üzerindeki söz düellosunu
Zamandan kopmuş menekşe
Solmuşken acı çekebiliyor
Acı çekiyor bir hikâyenin orta yerinde
Hüznün bel kemiğindeki şiirler




Bu şehir yansıyor yüzüme
Kırık ışıklar, notalar yansıyor aşktan bahseden
Deniz diplerinde boyası sökülen salyangoz kabukları
Kendi ipliklerini kemiren hastalıklı fareler
Yosunlu ayinler dökülüyor karanlığıma
Bakır ustalarının sesleri


Karaya vuran gemiler, kuş çığlıkları dökülüyor yatağıma


Sevgilim, bir buluttan akıyor ay, bir şişe şarap
Uzuyor kendi yalnızlığım, duvarlara çarpan kuşlar uzanıyor
Bürünüyorum asılı duran yaprak şarkılarına
Dört mevsim kederden geçen



Kimse yok
Tik tak- tik tak, bu cinayet anları hiç susmuyor
Hiç susmuyor ezberimdeki ses