İnsan birde kendisiyle konuşmalı
Bu dünyanın gidişatını
Kendine ayak uyduramayan mevsimlerden uzak durup
Güneşin gözleriyle yakmalı, yıkmalı yalanı dolanı
Eli ayağı düzgün olanları değil
Gönlü nizami olanları katmalı safına
Parayla payelenenlerin içinden çıkıp
Payesiyle paralananların kokusunu
Biran önce kusmalı
Yok yok biran önce konuşmalı insan kendiyle
Bu dünyanın gidişatına dur demeli
İçinde bende varım
Diyebilmeli!

Ne desem herşeysin
Ne sussam bir şeysin
Bir damlacık yaşadın
Bir umman sanıldın
Ey düşünen nefs
Bir türlü anlamadın
Sahi sen bende
Nereye kadardın!

Yeni bir günün sahnesindeyim
Dünden kalanların hükmünce
Bir umudun yarınına dair
Ülgenliğimi arıyorum
Sen ve ben diye ayırıyorum zamanı
En uzağında biz oluyoruz
Mekanımız oluyor gözlerimiz
İçinde güneşten çiçekler açıyor
İlk ben topluyorum mutluluğu
En taze bakışlarından
Sen duru sular gibi
İçimde haleleniyorsun
Ve hep son durakmış gibi
Bir başka yeninin ilki oluyorsun

Her
şeyin niyesini
her kimsenin niyetini
Her halin nasılını
her vaktin aklıyla
Sorup sual edenin ta kendisiyimken
Biraz insan oluyorum
Her şeyin hikmetini
her kimsenin kalbini
Her halin şükrünü
her vaktin muhabbetiyle kucakladığımda
Biraz daha iyi insan oluyorum
Ama Allahlanıp ahlaklandığımda
Şerriyetten korkup sakındığımda
Zalimlikten vazgeçip merhametlendiğimde
Dahası müslüman oluyorum!

Herşeyin niyesini
her kimsenin niyetini
Her halin nasılını
her vaktin aklıyla
Sorup sual edenin ta kendisiyimken
Biraz insan oluyorum
Herşeyin hikmetini
her kimsenin kalbini
Her halin şükrünü
her vaktin muhabbetiyle kucakladığımda
Biraz daha iyi insan oluyorum
Ama Allahlanıp ahlaklandığımda
Şerriyetten korkup sakındığımda
Zalımlıktan vazgeçip merhametlendiğimde
Dahası müslüman oluyorum!

Bir sevinci önemseyip dertlenmek kadar büyük değildir hiç bir gaile
Ve bu sebeple insan kendini (t)aşar
Tutar toprağı suyu ve havayı kirletmeye kalkar
Allahlı yaşama süreceni inkıtaya uğratır
Ahlaksızca muhabbetlenmeyi marifet sayar
Saadet yurdu olan cenneti
Dünya çöplüğünde arar

Bir dağın taşıydık,
Geldik bir duvarın gediğine konulduk.
Bir dünyanın adamıydık,
Savrulduk, bir cigaranın dumanı sayıldık
Yandık, yıkıldık, yenildik,
Yeri geldi yerildik.
Ama bozmadık yüreğimizin hizasını,
Sevdik sevildik.
Yorulmadık, usanmadık, ucuzlatmadık.
Bir dosttuk,
Birçok iyiliğin taraftarı olduk.
Her nefesimizde cennettik haklılığa,
Ah keşke, zulümlere daha çok cehennem olsaydık.

Tam tekmil yaşanası bir sevinç için varız
Dipli doruklu hayallerle süslenip püslenip bir umut peydah ediyoruz
Gönlümüzün göğüne doğru uçup
Göğümüzün gözleriyle bakışarak
Gerçeklerimize savaş açıyoruz
Oysa bu dünya için değil
Heran başlaması muhtemel ahirimize
Mümkünse bir tuğla daha koyup
Değerli köşkler inşa etmeliyiz
Altından ırmaklar akan tahtlara kurulup
İyi ki haklı yaşamışım diyebilmeliyiz!

Bir beklemektir iyilik
bir özlemeyi büyüterek
Uçsuz bucaksız bir gök hamlesi gibi
Sevilmenin üstüne sağanak olmaktır
Beklemek iyileştirir kalbi kaviler mesela
Hatırlatır umuda dair ışık çümbüşlerini
Her kelimenin astarına saklanıp
Birden canlanmaktır muhataba
Sonrası malum
Harekelenip İhlasla oku(n) maktır
Yahşi bir mutluluğu
Her güzelliğin en çok eşliğinde!

Ey hayat nasıl bişeysin sen?
Bir mutluluk kıstırıp gözlerimizin arasına
İyileştirici bir türkü takıp dudaklarımıza
Yarınları baharlayan bir umutla
Salıyorsun sokağa
Sonrada en hassas yerimde kalbim üzerinde
Sigara söndürür gibi
Yakıp acıtıyorsun ruhumu
İyi yapıyorsun iyi
Sen,seni sevmeyi haketmeyecek bir nankörlüksün
Çünkü biz insanlar nankörüz
Huzuru bozucu herşeyi biliyor uyguluyoruz!