hayrettin taylan


kabuğunu beğenmeyen meyve gibi durma karşımda
köklerini sevmeyen zambak gibi ıssızlığıma sızı olma
dallarını sevmeyen dev çınar gibi salma geçmeyen sensiz zamanı
sellerini sevmeyen ırmak gibi ıraklarıma ekleme acılar ritmini
sesini beğenmeyen papağan gibi ezberletme yalnızlığını
derdinin dersini bilmeyen leyla gibi ettiklerinin etteğini sallama çölümde
varmasını bilmeyen şirin gibi şirinliğini dağ yapma bağrımda
gitmesini bilmeyen arzu gibi arzuların volkanını çek yar yatağımdan
gelmesini bilmeyen gelincik gibi her özleyişte soldurma hasretimi
okunmasını bilmeyen kitap gibi açık bırakma önleyemediklerinin sayfasını
2...
rabbim yeryüzüne seni halife olarak yollamış
yetmemiş özene bezene yaratmış
yetmemiş kalbime seni sevmeyi yerleştirmiş
yetmemiş seni unutmamayı kalbimde bırakmış
-farkında mısın bütün bunların…
farkında mısın dünya senle güzel, güzellik senle güzel
farkında mısn dünyam sensin, sensin dünyamın güzeli
-farkında mısın meyve vermen gerekirken, ayrılığa düşük yapıyorsun
bunca farkındalık arasında kaç arafta fıtratının fırat’ı koruyacak?...

3...
evet, günahkarım ben
çünkü sen yoksun ömrümde
evet, günahım vebalimden büyük
çünkü sen meyve halindiyken yakup kalamadım
çünkü daha aşkın çocukçu yusuf’uydum
daha büyük sevdaya büyümemiştim
ya da bir sınavın ortadoğusun’a atılan adem gibiydim
şimdi kudüs gibi işgal edilmişsin yer acımda
şimdi mescidi aksa gibi talan edilmiş gibi yüreğimdesin
uyanışın meyvesinden yeme zamanı
dirilişin dimağına karışma zamanı geldi şehrinaz