0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1572
Okunma
ay penceresinde
umudun çocuklarının
gidişe el salayışı durmakta
yarına ise gün ağırır
hemde en ışıklısına
gidenin gitmesine daha erken
kaç gömlek yırtılır
alın terinin yamacında
bilinmez ama
kapkara bir leke civilenmiş
yedi nesil acısı ile
isimi var kendisi yok emekçinin derken
demezleri mi?
bu kimsesizliğin çığlığı
hadi duyun
vede verin bir avuç soluk zorken
bekleyiş
yeniler kendini
günlerin vebali gözbebeklerinde
karaya ayak basmaya
o kara karasında saklı
ve görülmez harken
beli soğuk bedenleri
loş bir ışığın nankörlüğünde
ya! bekleyen
o ne olacak
işte fukaralığın sonu
kendi ellerinin ayaklarına öfkesi bu kadarken...
YUSUF KORKMAZ(KIZILKALE) TEKİRDAĞ
5.0
100% (2)
