Sen, ellerde aç bahar olup
ben kokunu ezberlerim düşlerime giydirerek değmediğim gölgeni yâr

usulca hatırlat kendini, olur da unutursam seni,

küçük bir okyanus ol , beni balık edip kucaklayacak kadar ...



...


Ezbere bir hayatı didik didik ederek
Son nefes vuslatını arar çile çekerek
Bir sese bin bir sitem, bin bir acı ekerek
Ayrılığa canını karar durur bu gönül




Kararan bahtı bile gülümser arkasından
Sıyrılmış tümden adı, dertlerin deryasından
Her acıyı yaşamış, her kahrı en hasından
Kendi etini kendi, yorar durur bu gönül




İlmek ilmek dokunmuş kulağına yazgısı
Affa sığmaz, içinde soluklanmaz çizgisi
Yıkılan her hayali soğuk ölüm ezgisi
Mevsimsiz yaprak gibi, kurur durur bu gönül




Her gün aynı notadan, her an aynı nakarat
Bir nebze dermanı yok, bir gün görmemiş rahat
Her düşü kabus olmuş, her duygusu cerahat
Suçunu, günahını sorar durur bu gönül





Derinlerde boğulur ne ummuşsa dünyada
Katmer katmer sarınır, buz tutturan hülyada
İçinde onmaz yara, mahpus düşmüş deryada
Rahe ile zırhını, yarar durur bu gönül








Gülşah Gayret
Tekirdağ







/